در پروسه ی احیای مستقیم (DR)، گندله و یا کلوخه های سنگ آهن به وسیله یک گاز احیا کننده، برای تولید آهن احیا شده ی مستقیم(DRI) که به آن آهن اسفنجی نیز گفته می شود و یا تولید بریکت آهن گرم (HBI) احیا می شوند.
براساس روش تولید گاز احیا کننده دو پروسه ی متفاوت احیای مستقیم به صورت تجاری وجود دارد. فرآیند بر پایه ی گاز و یا بر پایه نفت یا زغال سنگ.
در فرآیند احیای مستقیم بر پایه گاز، گاز احیا کننده از بازسازی شیمیایی ترکیبی از گاز طبیعی و گاز خروجی از کوره احیا به وجود می آید. ترکیب حاصلی گازی غنی از هیدروژن و کربن مونوکساید (CO) می باشد. نمونه های رایج فرایند احیای مستقیم برپایه گاز، میدرکس (MIDREX) و HYL است که تکنولوژی غالب در کشورهایی هستند که گاز طبیعی به مقدار فراوان در آنها یافت می شود. اما در فرآیند احیای مستقیم بر پایه نفت یا زغال سنگ، گاز احیا از هیدروکربن هایی مانند زغال سنگ، و گاهی نفت و گاز طبیعی در ناحیه احیای کوره تولید می شود. این کوره معمولا از نوع دوار است. فرایندهای متداول در روش برپایه ی زغال سنگ SL/RN و ACCAR هستند. احیای مستقیم برپایه زغال سنگ بیشتر در هند و چین مورد استفاده قرار می گیرند. در این روش انواع متفاوتی از راکتورها مانند کوره ی استوانه ای، بستر سیال، کوره سیال و کوره با هسته دوار در فرایند های مختلف برای رسیدن به فلز مورد نیاز به کار گرفته می شود.